به گزارش ایکنا، محسن معینی، استاد دانشگاه و ادیب در پانزدهمین برنامه «مثلنامه» بیان کرد:
بسم الله الرحمن الرحیم
در بخشی از آیه 26 سوره مبارکه آل عمران آمده است: «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ ۖ بِیَدِکَ الْخَیْرُ ۖ إِنَّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ»، یعنی ای خدا، هرکسی را بخواهی عزت میبخشی. این بخش از آیه برای کسی که از حضیض به مقامی رفیع برسد، به کار برده میشود. در بیتی از مثنوی نیز به این آیه اشاره شده است.
پس یقین شد که تعز من تشا
خاکیی را گفت پرها بر گشا
حکایتی را در این باره باهم مرور میکنیم.
عزیز میکنی هرکه را میخواهی و ذلیل میکنی هر که را اراده کنی.
دو سگ را حکایت کنند که به خدمت یک صاحب اشتغال داشتند. یکی تازی و شکاری بود و دیگری برای بازی و خانهداری. هرچه آن یک به شکار و زحمت تحصیل میکرد، این یک آسوده و راحت به تحلیل میبرد. یعنی دخل آن خرج این میشد.
روزی تازی به مقام شکایت برآمده که ای برادر به عدالت و انصاف راست نیاید که من به آفت و مخافت بیاورم و تو به رفاهیت و امنیت بخوری.
سگ به او جوابی داد که الحق به آب طلا باید نوشت، که ای مصاحب مهربان، آن را از صاحب مختار ما باید پرسید که از من آن میخواهد که من میکنم و از تو همان میطلبد که تو مینمایی. هر دو خادم یک درگاهیم و چاکر یک بارگاه. «يَفْعَلُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ». بنابراین خداوند به حکمت بالغه مراتب را بین بندگان تقسیم نموده و هرکسی را به جهت کاری آفریده و تکلیفی معین فرموده تا نظام سلسله امور عالم مرتب و منظم باشد.
والسلام علیکم ورحمةالله.